Pałacyk Oborskich - Mielec

DWOREK OBORSKICH - historia

W wiekach XVII, XVIII i XIX był to dwór miejski nad brzegiem rzeki Wisłoki, który powstał po zburzeniu renesansowego zamku rycerskiego Gryfitów-Mieleckich. Zamieszkiwali w nim kolejni właściciele mieleckich dóbr. W 1906 r. hrabia Wacław Oborski zakończył budowę pałacyku, połączonego ze starym dworkiem. W latach 90. XX w. władze miasta przeznaczyły zabytkowy obiekt na siedzibę Muzeum Regionalnego i przystąpiły do gruntownego odrestaurowania pałacyku. Od 2001 r. w jego wnętrzach eksponowane są wystawy, a nierzadko odbywają się uroczystości miejskie, spotkania międzynarodowe, sesje naukowe i śluby.

Właścicielem dóbr mieleckich wraz z zespołem dworsko - parkowym hr. Wacław Oborski został pod koniec XIX wieku. Po kilku latach zamieszkiwania w starym drewnianym dworze wybudowanym w końcu XVIII wieku postanowił wybudować nową siedzibę, stosowną do swojej pozycji i panującej ówcześnie mody. Hr. Oborski zwrócił się więc o sporządzenie stosownego projektu swojej nowej siedziby do magistrackiego architekta miasta Rzeszowa Kazimierza Hołubowicza, absolwenta architektury Politechniki Wiedeńskiej. Hołubowicz zaprojektował dobudowę do starego dworu od strony frontowej nowej części, niezwykle malowniczej w typie podmiejskiej willi. Jej budowę ukończono w 1905 roku. Pałacyk Oborskich, bo taka nazwa utrwaliła się w potocznej świadomości mieszkańców Mielca, to budynek złożony z dwóch brył: frontowej, murowanej z cegły, na kamiennym cokole i tylnej - starego, drewnianego dworu z końca XVIIIw. W rezultacie całość tworzy dzisiaj nieregularny rzut, a program przestrzenny rozwiązany został w dwóch oddzielnych układach. Całość jest kompozycją wykorzystującą dość popularny w owym czasie model willi z wieżyczką, nazywanej potocznie "domem w ogrodzie" lub "pałacykiem". Wygląd nowej siedziby Oborskich odegrał dużą rolę w życiu Mielca, stając się wzorem do naśladowania przy budowie domów miejscowego, bogatego mieszczaństwa. Dodał mu urody, wdzięku i oryginalności. Przy okazji prac związanych z przebudową pałacyku przekomponowano także przyległy park krajobrazowy, wyznaczając nowe alejki i robiąc wiele nasadzeń różnych gatunków drzew i ozdobnych krzewów

Osada Słowiańska

Osada Słowiańska - Stobierna

Mielecki Rynek

Troszkę śniegu popadało, i choinkę już ubrano ...

Kilka fotek z Mieleckiego rynku jak popada wiecej śniegu będą nowe fotki na początek te co się udało zrobić.

Baranów Sandomierski

Zamek w Baranowie Sandomierskim zwany "Małym Wawelem"

Zamek został wzniesiony pod koniec XVI wieku, w miejscu średniowiecznego, obronnego dworu rycerskiego. W XV wieku, dwór baranowski należał do szlacheckiej rodziny Baranowskich. Na przełomie XV/XVI wieku, właścicielem Baranowa został wielkopolski ród Górków

Zamek w Baranowie Sandomierskim przechodził kolejno w posiadanie rodzin: Wiśniowieckich, Lubomirskich, Sanguszków, Małachowskich, Potockich, Krasickich i Dolańskich

Dębno Podhalańskie

Kościół św. Michała Archanioła

Pierwszy kościół w Dębnie wzniesiono prawdopodobnie w XIII wieku. Obecny kościół wybudowany został w II połowie XV w na miejscu starszej świątyni. Z tego okresu pochodzą nawa i prezbiterium. Jest to świątynia orientowana o konstrukcji zrębowej. Jest jednym z najlepiej zachowanych gotyckich drewnianych kościołów i jednocześnie jednym z najbardziej znanych polskich zabytków w kraju i zagranicą (otrzymał jako jedyny drewniany kościół nominację w konkursie siedmiu cudów Polski), wyróżnia się sylwetką – wkomponowaną w krajobraz i wyjątkowo cennym ruchomym wyposażeniem, a także unikatową polichromią patronową pochodząca z około 1500 roku, najstarszą, w całości zachowaną w Europie, wykonaną na drewnie. Niewątpliwie jest to najlepiej zachowana tego rodzaju polichromia w Polsce. Jest wykonana w 33 kolorach i zawiera aż 77 motywów w 12 układach. Najczęstsze to ornamenty roślinne i geometryczne. Występują także wątki figuralne i zwierzęta, wśród nich głównie jelenie. Szablony były wielokrotnie używane w różnych obiektach, te prawdopodobnie, ze względu na ich świecki charakter w dworach szlacheckich i magnackich.

Kraków

Kilka fotek z Królewskiego Krakowa

Kolbuszowa Skansen

Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej

Park Etnograficzny Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej na Podkarpaciu prezentuje wsie lasowiacką i rzeszowską z przełomu XIX i XX wieku. Na terenie 30 ha wśród łąk, lasów i stawów rozmieszczono około 60 obiektów architektury drewnianej, w tym zagrody chłopskie, wiatraki, młyn wodny, remizę, szkołę, karczmę wiejską.

Więcej o muzeum na stronie

http://www.skanseny.net/skansen/kolbuszowa

Zima

Szczawnica

Kilka fotek ze Szczawnicy

Jesienne kolory

Kilka fotek z jesienią