Śnieżna zima

Dzisiaj przedstawiam kilka fotografii z śnieżno białych Tatr

Krzyżtopór

Zamek Krzyżtopór w Ujeździe

Budowany w latach 1627-1644 przez Krzysztofa Ossolińskiego, nigdy w pełni nie został ukończony. Jest to obszerny pałac w stylu włoskim typu palazzo in fortezza.

Historia powstania pałacu i jego świetności pozostaje wciąż nie do końca poznana. Jest to powodem do narastania wokół niego legend. Jedną z nich jest opowieść o zastosowaniu w pałacu symboliki liczb nawiązującej do kalendarza: okien miał tyle, ile dni w roku, pokoi tyle, ile tygodni; sal wielkich tyle, ile miesięcy, a 4 narożne jego baszty odpowiadały liczbie kwartałów.

Sala jadalna w wieży miała ponoć szklany strop, przez który widać było akwarium z egzotycznymi rybkami.

W podziemiach tejże wieży znajduje się do dziś źródełko dające wodę o nazwie Krzyżtopożanka mającą wyjątkowe własności smakowe a nawet lecznicze.

W prawej stajni panują znakomite warunki akustyczne. Są tak doskonałe, że budzą zachwyt znawców, którzy sugerują właścicielom obiektu organizację koncertów.

Krzyżtopór miał mieć podziemne połączenie z Ossolinem. Ongiś Jerzy i Krzysztof jeździli tym lochem do siebie w odwiedziny. Droga ta miała być wyłożona głowami cukru, aby sanie poruszały się łatwiej i szybciej.

Kwiaty

Oczkując na ciepłe letnie dni postanowiłem pokazać kilka zdjęć z archiwów letnich - niech one ocieplą zimową acz piękną pogodę.

Zamarznięte drzewo

Deszczyk padał mrozik mroził i nam tak drzewko zmroził.

Kilka zdjęć z deszczowo zimowej pogody.

21 Finał WOŚP Mielec

Kilka fotografii z 21 Finału WOŚP w Mielcu

Steel Velvet

Zamek Pieskowa Skała

Zamek Pieskowa Skała w nieco innej perspektywie - widziany rybim okiem.

Fotografie zostały wykonane obiektywem Fish-eye.

Gawłuszowice

Kościół parafialny pw. św. Wojciecha w Gawłuszowicach

Kościół zbudowany został (po zniszczeniu poprzedniego przez powódź) w 1677 r. z drewna modrzewiowego przez cieślę Stanisława Karkutowicza, którego nazwisko widnieje na belce tęczowej obok nazwisk dwóch innych rzemieślników malarza Stanisława Proskowica i rzeźbiarza Wojciecha Matkowskiego. Na belce tęczowej umieszczona jest też dokładna data budowy, rok 1677. Fundatorami kościoła byli Maksymilian i Sieciech Ossolińscy. Konsekracji kościoła dokonał 2 października 1685 r. sufragan krakowski biskup Mikołaj Oborski.
W 1871 r. kościół przebudowano: zbudowano wolnostojącą dzwonnicę w kształcie arkady, a pełniącą do tej pory tę funkcję wieżę kościoła rozebrano i postawiono w jej miejscu kruchtę. Zmieniono wówczas stare, drewniane okna na żelazne - krzyżowe.
W latach 1968-1975 kościół przeszedł generalny remont. Otrzymał on wtedy nowe gonty, belki na dachu, powałę, umocnienia fundamentów, remont wieżyczki, nowy chór i balustradę, remont organów, nową posadzkę, witraże, stacje drogi krzyżowej.

Tuż tuż święta, każda buźka będzie uśmiechnięta

Pięknych i radosnych nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia,
Świąt spędzonych w rodzinnej atmosferze,
Abyście znaleźli dużo kolorowych prezentów pod zieloną choinką,
Świąt które, dadzą wam trochę radości i odpoczynku,
A co najważniejsze nadzieje na Nowy Rok,
Aby był dużo lepszy od obecnego.
Najszczersze życzenia dla wszystkich składa Rafał Niziołek - FotoRafał

Pałacyk Oborskich - Mielec

DWOREK OBORSKICH - historia

W wiekach XVII, XVIII i XIX był to dwór miejski nad brzegiem rzeki Wisłoki, który powstał po zburzeniu renesansowego zamku rycerskiego Gryfitów-Mieleckich. Zamieszkiwali w nim kolejni właściciele mieleckich dóbr. W 1906 r. hrabia Wacław Oborski zakończył budowę pałacyku, połączonego ze starym dworkiem. W latach 90. XX w. władze miasta przeznaczyły zabytkowy obiekt na siedzibę Muzeum Regionalnego i przystąpiły do gruntownego odrestaurowania pałacyku. Od 2001 r. w jego wnętrzach eksponowane są wystawy, a nierzadko odbywają się uroczystości miejskie, spotkania międzynarodowe, sesje naukowe i śluby.

Właścicielem dóbr mieleckich wraz z zespołem dworsko - parkowym hr. Wacław Oborski został pod koniec XIX wieku. Po kilku latach zamieszkiwania w starym drewnianym dworze wybudowanym w końcu XVIII wieku postanowił wybudować nową siedzibę, stosowną do swojej pozycji i panującej ówcześnie mody. Hr. Oborski zwrócił się więc o sporządzenie stosownego projektu swojej nowej siedziby do magistrackiego architekta miasta Rzeszowa Kazimierza Hołubowicza, absolwenta architektury Politechniki Wiedeńskiej. Hołubowicz zaprojektował dobudowę do starego dworu od strony frontowej nowej części, niezwykle malowniczej w typie podmiejskiej willi. Jej budowę ukończono w 1905 roku. Pałacyk Oborskich, bo taka nazwa utrwaliła się w potocznej świadomości mieszkańców Mielca, to budynek złożony z dwóch brył: frontowej, murowanej z cegły, na kamiennym cokole i tylnej - starego, drewnianego dworu z końca XVIIIw. W rezultacie całość tworzy dzisiaj nieregularny rzut, a program przestrzenny rozwiązany został w dwóch oddzielnych układach. Całość jest kompozycją wykorzystującą dość popularny w owym czasie model willi z wieżyczką, nazywanej potocznie "domem w ogrodzie" lub "pałacykiem". Wygląd nowej siedziby Oborskich odegrał dużą rolę w życiu Mielca, stając się wzorem do naśladowania przy budowie domów miejscowego, bogatego mieszczaństwa. Dodał mu urody, wdzięku i oryginalności. Przy okazji prac związanych z przebudową pałacyku przekomponowano także przyległy park krajobrazowy, wyznaczając nowe alejki i robiąc wiele nasadzeń różnych gatunków drzew i ozdobnych krzewów

Osada Słowiańska

Osada Słowiańska - Stobierna