Pałacyk Oborskich - Mielec

DWOREK OBORSKICH - historia

W wiekach XVII, XVIII i XIX był to dwór miejski nad brzegiem rzeki Wisłoki, który powstał po zburzeniu renesansowego zamku rycerskiego Gryfitów-Mieleckich. Zamieszkiwali w nim kolejni właściciele mieleckich dóbr. W 1906 r. hrabia Wacław Oborski zakończył budowę pałacyku, połączonego ze starym dworkiem. W latach 90. XX w. władze miasta przeznaczyły zabytkowy obiekt na siedzibę Muzeum Regionalnego i przystąpiły do gruntownego odrestaurowania pałacyku. Od 2001 r. w jego wnętrzach eksponowane są wystawy, a nierzadko odbywają się uroczystości miejskie, spotkania międzynarodowe, sesje naukowe i śluby.

Właścicielem dóbr mieleckich wraz z zespołem dworsko - parkowym hr. Wacław Oborski został pod koniec XIX wieku. Po kilku latach zamieszkiwania w starym drewnianym dworze wybudowanym w końcu XVIII wieku postanowił wybudować nową siedzibę, stosowną do swojej pozycji i panującej ówcześnie mody. Hr. Oborski zwrócił się więc o sporządzenie stosownego projektu swojej nowej siedziby do magistrackiego architekta miasta Rzeszowa Kazimierza Hołubowicza, absolwenta architektury Politechniki Wiedeńskiej. Hołubowicz zaprojektował dobudowę do starego dworu od strony frontowej nowej części, niezwykle malowniczej w typie podmiejskiej willi. Jej budowę ukończono w 1905 roku. Pałacyk Oborskich, bo taka nazwa utrwaliła się w potocznej świadomości mieszkańców Mielca, to budynek złożony z dwóch brył: frontowej, murowanej z cegły, na kamiennym cokole i tylnej - starego, drewnianego dworu z końca XVIIIw. W rezultacie całość tworzy dzisiaj nieregularny rzut, a program przestrzenny rozwiązany został w dwóch oddzielnych układach. Całość jest kompozycją wykorzystującą dość popularny w owym czasie model willi z wieżyczką, nazywanej potocznie "domem w ogrodzie" lub "pałacykiem". Wygląd nowej siedziby Oborskich odegrał dużą rolę w życiu Mielca, stając się wzorem do naśladowania przy budowie domów miejscowego, bogatego mieszczaństwa. Dodał mu urody, wdzięku i oryginalności. Przy okazji prac związanych z przebudową pałacyku przekomponowano także przyległy park krajobrazowy, wyznaczając nowe alejki i robiąc wiele nasadzeń różnych gatunków drzew i ozdobnych krzewów